Wikipedia: Poznał szachy w wieku czterech lat. Mając sześć lat zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Polski. Od tego czasu był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski i reprezentantem kraju w mistrzostwach świata i Europy juniorów w różnych grupach wiekowych. W 2002 roku zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy juniorów do lat 16, zaś w kolejnym - srebrny medal w kategorii do lat 18 (Budva 2003). W tym samym roku zdobył w Balatonlelle dwa medale na drużynowych mistrzostwach Europy do lat 18 (srebrny wraz z drużyną oraz złoty za indywidualny wynik na II szachownicy). W obfitującym w sukcesy 2004 roku zdobył tytuły mistrza świata i mistrza Europy w kategorii do 18 lat. Trzykrotnie zwyciężał w mistrzostwach Polski do 20 lat (2002, 2004, 2005).
W styczniu 2005 roku zwyciężył w rozgrywanym systemem szwajcarskim międzynarodowym turnieju Cracovia (edycja 2004/05). W maju tego roku zadebiutował w mistrzostwach Polski seniorów. W doborowej stawce zawodników uzyskał wynik 9½ z 13 partii i zajął pierwsze miejsce, przed arcymistrzami Bartoszem Soćką i Robertem Kempińskim. W czerwcu Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. W roku 2006 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski mężczyzn rozegranych w Krakowie oraz zadebiutował na szachowej olimpiadzie w Turynie, uzyskując najlepszy wynik w drużynie (9 pkt z 11 partii)[2]. Zwyciężył również (wspólnie z Peterem Heine Nielsenem) w openie w Salonikach[3]. W 2007 r. zajął IV m. w finale mistrzostw Polski, rozegranym w Opolu, na przełomie 2007 i 2008 r. podzielił I m. w Sztokholmie (turniej Rilton Cup, wspólnie z m.in. Pią Cramling, Tomi Nybackiem i Vasiliosem Kotroniasem i Jewgienijem Agrestem), natomiast w 2008 r. (w Lublinie) zdobył drugi w swojej karierze medal brązowy[4]. Pod koniec 2008 r. zdobył w Warszawie tytuł mistrza Europy w szachach szybkich[5], natomiast na przełomie tego i 2009 r. ponownie podzielił I m. (wspólnie z Sebastianem Bognerem) w kolejnym turnieju Rilton Cup w Sztokholmie. W tym samym roku zdobył w Chotowej tytuł wicemistrza Polski. W 2009 r. podzielił II m. (za Borysem Graczewem, wspólnie z Michaelem Roizem) w Lublinie oraz zwyciężył w rozegranym w Warszawie memoriale Mieczysława Najdorfa. W 2010 r. zwyciężył (wspólnie z Bartłomiejem Macieją) w V Międzynarodowym Turnieju Szachowym Klubu "Polonia" we Wrocławiu, podzielił również I m. (wspólnie z Laurentem Fressinetem) w turnieju IV Torneo Internacional A.D.San Juan w Pampelunie oraz po raz trzeci w karierze wystąpił na szachowej olimpiadzie[6].
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 listopada 2010 r., z wynikiem 2726 punktów zajmował wówczas 20. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród polskich szachistów[7].
W październiku 2008 r. został pierwszym polskim szachistą, który znalazł się wśród współpracowników mistrza świata podczas meczu o mistrzostwo świata. Do swojego zespołu zaprosił go wówczas Viswanathan Anand, który kilkakrotnie spotkał Wojtaszka w czasie meczów w niemieckiej Bundeslidze[8]. Również w kolejnym meczu o mistrzostwo świata, w 2010 r. w Sofii, znalazł się z zespole Viswanathana Ananda[9].
