czwartek, 4 grudnia 2008
Wikipedia zna Nonę Gaprindaszwili
Gaprindaszwili Nona (ur. 1941), gruzińska szachistka, reprezentantka ZSRR, WNP i Gruzji. Mistrzyni świata w latach 1962-1978. Zdobyła tytuł zwyciężając J. Bykową, w obronie tytułu wygrała 3-krotnie z A. Kusznir, oraz z N. Aleksandriją. Tytuł mistrzowski utraciła na rzecz M. Cziburdanidze. 11-krotna zwyciężczyni olimpiad szachowych (10-krotnie w reprezentacji ZSRR oraz w reprezentacji Gruzji).
Krytykują mojego bloga ...
Obejrzałem dziś Twoją "szacharnię" i widzę że jest ona dostrzeżona przez znanych szachistow. Gratuluję Ci dobrych opinii i ewentualnych możliwości dla Ciebie . Jednak chcę Ci wrzucić malenki kamyczek do ogródka. Wiem, że tworzenie tych informacji zabiera duzo czasu , ale zdjęcia z Noną Gaprindaszwili pomylono z Maja Cziburdanidze w ich podpisie.
Ryszard Kasperowicz
Dzięki za opinię, ale,jeśli pamiętam, to zdjęcia największej szachistki świata (moim zdaniem) nie publikowałem jeszcze nigdy. Oczywiście nadrobię to.
Ryszard Kasperowicz
Dzięki za opinię, ale,jeśli pamiętam, to zdjęcia największej szachistki świata (moim zdaniem) nie publikowałem jeszcze nigdy. Oczywiście nadrobię to.
Monika Soćko - pierwsza w Polsce (wikipedia)
Monika Soćko (z domu Bobrowska, ur. 24 marca 1978 w Rybniku) – polska szachistka, arcymistrzyni od roku 1999, pierwsza w historii polska szachistka, która otrzymała męski tytuł arcymistrza (w 2008 roku).
Pierwszy sukces odniosła w roku 1988, zdobywając w Timişoarze srebrny medal w mistrzostwach świata juniorek do lat 10. Rok później zajęła IV miejsce w grupie do lat 12 na mistrzostwach rozegranych w Portoryko, zaś w roku 1990 w Fond du Lac (USA) zdobyła drugi srebrny medal mistrzostw świata juniorek (do lat 12). W swojej kolekcji posiada również 3 medale mistrzostw Europy juniorek: złoty (zdobyty w roku 1996 w Rimavskiej Sobocie, do lat 18), srebrny (zdobyty w roku 1997 w Tallinnie, do lat 20) oraz brązowy (zdobyty w roku 1992 w Rimavskiej Sobocie, do lat 14).
Wraz z mężem Bartoszem, 2004
W roku 1992 po raz pierwszy wystąpiła w finale mistrzostw Polski seniorek, zajmując IV miejsce. Do roku 2008 wystąpiła szesnastokrotnie w finałach mistrzostw kraju, łącznie zdobywając 10 medali: 3 złote (1995, 2004, 2008), 4 srebrne (1993, 1998, 2001, 2005) oraz 3 brązowe (1997, 1999, 2007). Posiada również 7 złotych medali drużynowych mistrzostw Polski, które zdobyła w latach 2000-2006 reprezentując klub Polonia Plus GSM Warszawa.
W latach 1994 - 2004 sześciokrotnie wystąpiła na szachowych olimpiadach, zdobywając w roku 2002 dwa brązowe medale: drużynowy oraz indywidualny (za wynik na III szachownicy). Łącznie na olimpiadach zdobyła 40 pkt w 68 partiach. W swoim dorobku posiada również trzy medale drużynowych mistrzostw Europy: dwa złote, zdobyte w roku 2005 w Göteborgu (wraz z drużyną oraz za wynik na II szachownicy) oraz srebrny (2007, Iraklion, wraz z drużyną)[1].
Wielokrotnie występowała na mistrzostwach świata (czterokrotnie, w latach 2001, 2004, 2006 i 2008) oraz mistrzostwach Europy, zajmując w roku 2003 w Stambule V[2], natomiast w 2007 w Dreźnie - VIII miejsce[3].
W latach 2004 i 2005 dwukrotnie zwyciężyła w turnieju Acropolis w Atenach[4]. Jest pierwszą polską szachistką, która na swoim koncie posiada wypełnione trzy normy na męski tytuł arcymistrza: pierwszą zdobyła w roku 2005 w Cappelle-la-Grande, drugą – w Göteborgu (2005), a trzecią - w 2007 w Baku[5], wygrywając bardzo silnie obsadzony turniej (przed m.in. Antoanetą Stefanową, Pią Cramling, Kateriną Lahno i Wiktorią Čmilytė)[6]. Również w 2007 roku zdobyła, w drużynie Monte Carlo, tytuł klubowej mistrzyni Europy[7].
Najwyższy ranking w swojej dotychczasowej karierze osiągnęła 1 kwietnia 2008 r., posiadała wówczas 2505 pkt i zajmowała 10. miejsce na świecie, zostając jednocześnie pierwszą polską szachistką, która przekroczyła poziom 2500 pkt[8].
Mąż Moniki Soćko, Bartosz jest czołowym polskim arcymistrzem, medalistą mistrzostw Polski oraz olimpijczykiem. Mają troje dzieci.
Pierwszy sukces odniosła w roku 1988, zdobywając w Timişoarze srebrny medal w mistrzostwach świata juniorek do lat 10. Rok później zajęła IV miejsce w grupie do lat 12 na mistrzostwach rozegranych w Portoryko, zaś w roku 1990 w Fond du Lac (USA) zdobyła drugi srebrny medal mistrzostw świata juniorek (do lat 12). W swojej kolekcji posiada również 3 medale mistrzostw Europy juniorek: złoty (zdobyty w roku 1996 w Rimavskiej Sobocie, do lat 18), srebrny (zdobyty w roku 1997 w Tallinnie, do lat 20) oraz brązowy (zdobyty w roku 1992 w Rimavskiej Sobocie, do lat 14).
Wraz z mężem Bartoszem, 2004
W roku 1992 po raz pierwszy wystąpiła w finale mistrzostw Polski seniorek, zajmując IV miejsce. Do roku 2008 wystąpiła szesnastokrotnie w finałach mistrzostw kraju, łącznie zdobywając 10 medali: 3 złote (1995, 2004, 2008), 4 srebrne (1993, 1998, 2001, 2005) oraz 3 brązowe (1997, 1999, 2007). Posiada również 7 złotych medali drużynowych mistrzostw Polski, które zdobyła w latach 2000-2006 reprezentując klub Polonia Plus GSM Warszawa.
W latach 1994 - 2004 sześciokrotnie wystąpiła na szachowych olimpiadach, zdobywając w roku 2002 dwa brązowe medale: drużynowy oraz indywidualny (za wynik na III szachownicy). Łącznie na olimpiadach zdobyła 40 pkt w 68 partiach. W swoim dorobku posiada również trzy medale drużynowych mistrzostw Europy: dwa złote, zdobyte w roku 2005 w Göteborgu (wraz z drużyną oraz za wynik na II szachownicy) oraz srebrny (2007, Iraklion, wraz z drużyną)[1].
Wielokrotnie występowała na mistrzostwach świata (czterokrotnie, w latach 2001, 2004, 2006 i 2008) oraz mistrzostwach Europy, zajmując w roku 2003 w Stambule V[2], natomiast w 2007 w Dreźnie - VIII miejsce[3].
W latach 2004 i 2005 dwukrotnie zwyciężyła w turnieju Acropolis w Atenach[4]. Jest pierwszą polską szachistką, która na swoim koncie posiada wypełnione trzy normy na męski tytuł arcymistrza: pierwszą zdobyła w roku 2005 w Cappelle-la-Grande, drugą – w Göteborgu (2005), a trzecią - w 2007 w Baku[5], wygrywając bardzo silnie obsadzony turniej (przed m.in. Antoanetą Stefanową, Pią Cramling, Kateriną Lahno i Wiktorią Čmilytė)[6]. Również w 2007 roku zdobyła, w drużynie Monte Carlo, tytuł klubowej mistrzyni Europy[7].
Najwyższy ranking w swojej dotychczasowej karierze osiągnęła 1 kwietnia 2008 r., posiadała wówczas 2505 pkt i zajmowała 10. miejsce na świecie, zostając jednocześnie pierwszą polską szachistką, która przekroczyła poziom 2500 pkt[8].
Mąż Moniki Soćko, Bartosz jest czołowym polskim arcymistrzem, medalistą mistrzostw Polski oraz olimpijczykiem. Mają troje dzieci.
Były prezes PZSzach - Janusz Woda
Witajcie,
p. Krzysztof Długosz powinien zostać administratorem strony PZSzach i jego rzecznikiem prasowym. Serdecznie mu gratuluję wspaniale prowadzonej SZACHARNI.
Zgadzam się także, prawie w pełni, z jego oceną sytuacji, jeśli chodzi o promocję szachów w mediach. Niestety nie bierze on pod uwagę tego, jak trudno, mimo wielu podejmowanych przez różnych działaczy, w tym także związkowych, skłonić
decydentów prasowych oraz w radiach i TV, nie tylko polskich, do propagowania naszej dyscypliny jak sportów zespołowych, głównie piłki kopanej. Oczywiście p. Długosz ma rację, że władze PZSzach i te byłe, i każde następne, powinny podejmować możliwie jak najwięcej prób pozyskiwania miejsca dla naszej dyscypliny w różnych mediach, ale ... jw. Przez 8 dni pobytu w Dreźnie nie widziałem ani jednej wzmianki w TV,
a najważniejszy dziennik drezdeński zamieścił zaledwie kilka zdjęć i artykułów głównie wtedy gdy Niemcy byli w czołówce tabeli, później już wzmianki o Olimpiadzie (w dziale SPORT !) były już bardzo enigmatyczne, na ogół nie przekraczały wielkością połowy kartki pocztowej!?
Ustanowienie takiego entuzjasty i znawcy szachów jak p. K. Długosz PR-owcem PZSzach, byłoby z pewnością z ogromną korzyścią dla naszej dyscypliny i przede wszystkim - jakości witryny internetowej Związku. Do tej pory nikt z zajmujących się tą stroną nie próbował nią żyć, jak to powinno mieć miejsce w wypadku prawdziwego fachowca i miłośnika szachów.
Raz jeszcze dziękuję Wam za 4-letnią współpracę, życzę wielu sukcesów w nowej kadencji i łatwiejszego jej przebiegu, a p. K. Długoszowi dalszych tak udanych działań
propagatorskich jak dotąd, żałuję, że o jego stronie dowiedziałem się dopiero dzisiaj.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich adresatów tego maila
Janusz Woda
p. Krzysztof Długosz powinien zostać administratorem strony PZSzach i jego rzecznikiem prasowym. Serdecznie mu gratuluję wspaniale prowadzonej SZACHARNI.
Zgadzam się także, prawie w pełni, z jego oceną sytuacji, jeśli chodzi o promocję szachów w mediach. Niestety nie bierze on pod uwagę tego, jak trudno, mimo wielu podejmowanych przez różnych działaczy, w tym także związkowych, skłonić
decydentów prasowych oraz w radiach i TV, nie tylko polskich, do propagowania naszej dyscypliny jak sportów zespołowych, głównie piłki kopanej. Oczywiście p. Długosz ma rację, że władze PZSzach i te byłe, i każde następne, powinny podejmować możliwie jak najwięcej prób pozyskiwania miejsca dla naszej dyscypliny w różnych mediach, ale ... jw. Przez 8 dni pobytu w Dreźnie nie widziałem ani jednej wzmianki w TV,
a najważniejszy dziennik drezdeński zamieścił zaledwie kilka zdjęć i artykułów głównie wtedy gdy Niemcy byli w czołówce tabeli, później już wzmianki o Olimpiadzie (w dziale SPORT !) były już bardzo enigmatyczne, na ogół nie przekraczały wielkością połowy kartki pocztowej!?
Ustanowienie takiego entuzjasty i znawcy szachów jak p. K. Długosz PR-owcem PZSzach, byłoby z pewnością z ogromną korzyścią dla naszej dyscypliny i przede wszystkim - jakości witryny internetowej Związku. Do tej pory nikt z zajmujących się tą stroną nie próbował nią żyć, jak to powinno mieć miejsce w wypadku prawdziwego fachowca i miłośnika szachów.
Raz jeszcze dziękuję Wam za 4-letnią współpracę, życzę wielu sukcesów w nowej kadencji i łatwiejszego jej przebiegu, a p. K. Długoszowi dalszych tak udanych działań
propagatorskich jak dotąd, żałuję, że o jego stronie dowiedziałem się dopiero dzisiaj.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich adresatów tego maila
Janusz Woda
Niby już chłop, ale jaka baba ...
Na Kongresie FIDE w dniach 17-24 listopada 2008 roku w Dreźnie, nadano następujące tytuły międzynarodowe Polakom.
Tytuł arcymistrza (GM) męskiego otrzymała Monika Soćko, która jest pierwszą Polką w historii z tytułem arcymistrza.
Zatwierdzono normy na tytuł arcymistrza naszemu najmłodszemu kandydatowi na arcymistrza Dariuszowi Świerczowi, ale dla otrzymania tytułu musi jeszcze wypełnić warunek rankingowy 2500.Mistrzem międzynarodowym (IM) został Kacper Piorun.
Tytuł arcymistrza (GM) męskiego otrzymała Monika Soćko, która jest pierwszą Polką w historii z tytułem arcymistrza.
Zatwierdzono normy na tytuł arcymistrza naszemu najmłodszemu kandydatowi na arcymistrza Dariuszowi Świerczowi, ale dla otrzymania tytułu musi jeszcze wypełnić warunek rankingowy 2500.Mistrzem międzynarodowym (IM) został Kacper Piorun.
Zatwierdzono normy na tytuł mistrza międzynarodowego Arkadiuszowi Lenartowi, ale dla otrzymania tytułu musi jeszcze wypełnić warunek rankingowy 2400.
Tytuł Sędziego Klasy Międzynarodowej IA otrzymał Leszek Zega
Tytuły Arbitra FIDE - FA otrzymali: Ryszard Ewert; Stefan Hałubek; Ryszard Królikowski; Marek Prus i Mariusz Stanaszek.
Serdeczne gratulacje!
Andrzej Filipowicz
Tytuł Sędziego Klasy Międzynarodowej IA otrzymał Leszek Zega
Tytuły Arbitra FIDE - FA otrzymali: Ryszard Ewert; Stefan Hałubek; Ryszard Królikowski; Marek Prus i Mariusz Stanaszek.
Serdeczne gratulacje!
Andrzej Filipowicz
Na zdjęciu: w środku Monika Soćko - pierwszy w historii polskich szachów arcymistrz w spódnicy. Monika - tego jeszcze nikt nie dokonał - wielkie gratulacje!!
Subskrybuj:
Posty (Atom)