Internet
Niewątpliwie internet zrewolucjonizował szachy, nie tylko na amatorskim poziomie. Z początku sieci komputerowe służyły jedynie do przesyłania posunięć w partiach korespondencyjnych, zamiast na pocztówkach, z czasem pojawiły się programy do gry na żywo przy bezpośrednim połączeniu, potem ogólnodostępne serwery, wreszcie transmisje na żywo z wykorzystaniem elektronicznych szachownic firmy DGT, a ostatnio – także systemu kamer. Ponadto internet pozwolił niemal natychmiast korzystać z szachowej wiedzy (jak zapis najnowszych partii) i umożliwił naukę korespondencyjną.
Gra w sieci
Poza tradycyjnym przesyłaniem posunięć w wiadomościach elektronicznych można grać na serwerach przeznaczonych zarówno do gry korespondencyjnej (czyli z długim, na przykład kilkudniowym czasem do namysłu), jak i – to najpopularniejsza opcja – do gry na żywo (czyli na wirtualnej szachownicy w tempie typowym dla gry twarzą w twarz, na przykład 5, 15 lub 60 minut na wszystkie posunięcia).
Serwerów do gry w szachy jest bardzo dużo, zarówno komercyjnych, jak i darmowych.
Z komercyjnych serwerów najpopularniejsze są ICC (ang. Internet Chess Club) i Playchess.com (serwer niemieckiej firmy ChessBase). Ten drugi jest zdecydowanie najbardziej popularny wśród graczy z Europy, więc w naszej strefie czasowej, o ile ktoś nie pracuje w nocy, właśnie tam najłatwiej znaleźć chętnych do gry (w szczycie przebywa na nim kilka tysięcy osób). Dwa inne popularne do niedawna serwery, World Chess Network i Chess Live, zostały w 2007 roku przejęte przez ICC, w wyniku czego powstał serwerWorld Chess Live, częściowo korzystający z zasobów ICC.
Z darmowych serwerów szczególnie godny polecenia jest niezwykle rozbudowany FICS (ang. Free Internet Chess Server), oparty na oprogramowaniu zbliżonym do ICC. Niestety, w naszej strefie czasowej w ciągu dnia liczba graczy jest wielokrotnie mniejsza niż na Playchess.com.
Pod względem popularności nie ma sobie równych Yahoo! Games. Serwery szachowe są dostępne także na popularnych polskich portalach, bardzo oblegany jest darmowy Kurnik. Jednak takie serwery, sądząc po wypowiedziach na forach internetowych, w równym stopniu uzależniają, co są przedmiotem powszechnej nienawiści, nawet nie ze względu na technologiczną przepaść dzielącą je od serwerów komercyjnych i FICS-a, ale uczciwość i kulturę grających.
Komercyjne i bardziej zaawansowane darmowe serwery mają własne klienty online (niektóre serwery, jak FICS, mają ich dziesiątki), te na portalach i mniej zaawansowane są dostępne tylko przez stronę internetową. Część serwerów (na przykład Playchess.com) ma własne protokoły, część (jak ICC i FICS) wykorzystuje udostępniony w 1992 roku protokół ICS (ang. Chess Internet Server). Serwery dostępne wyłącznie przez WWW z reguły wykorzystują aplety Javy.
Serwer FICS w interfejsie Babaschess
Interfejs serwera Kurnik działający w oknie przeglądarki WWW
Niektóre serwery, jak Playchess.com i ICC, poza tym że dostęp do nich jest płatny, mają własny system mikropłatności. Na przykład na Playchess.com w obiegu są „dukaty”, które można kupić na stronie internetowej, aby później grać na wirtualne pieniądze albo płacić nimi na przykład za komentarz arcymistrza lub wykład.
Serwery do gry korespondencyjnej nie są aż tak zróżnicowane pod względem możliwości, a strefy czasowe przy tak długim czasie do namysłu nie mają dużego znaczenia. Listę dostępnych serwerów znajdziecie na przykład w Wikipedii. (Uwaga: to, czy można wspomagać się silnikiem szachowym, zależy od serwera!)
