Przy okazji wielkich turniejów warto przypomnieć biografię ich patronów. W Wikipedii znalazłem taką notkę biograficzną geniusza z Rygi:
Michaił Tal, łot. Mihails Tāls, ros. Михаил Нехемьевич Таль (ur. 9 listopada 1936 w Rydze, zm. 27 lub 28 czerwca[1] 1992 w Moskwie) – łotewski szachista, ósmy mistrz świata w szachach.
Nazywany często "Czarodziejem z Rygi" znany był z błyskotliwej gry i biegłości w taktycznych uderzeniach. Swojemu naturalnemu talentowi zawdzięczał zdobycie tytułu mistrza świata w wieku 23 lat. Był najmłodszym mistrzem świata z dotychczasowych, dopiero Garri Kasparow pobił jego rekord, sięgając po tytuł mając 22 lata.
Swój intuicyjny sposób gry Tal z powodzeniem przeciwstawiał pozycyjnemu stylowi opartemu na rzetelnym teoretycznym przygotowaniu, reprezentowanemu przez współczesnych mu arcymistrzów. Jego grę Wasilij Smysłow określił jako "sztuczki i nic więcej", jednak Tal wygrywał z najlepszymi. Swoimi niespodziewanymi poświęceniami doprowadzał do niewiarygodnie skomplikowanych pozycji, stwarzając przeciwnikom problemy nie do rozwiązania podczas partii. Nawet jeśli w późniejszych głębokich analizach okazywało się, że poświęcenie nie było poprawne, to jednak jego zdumiewające koncepcje budziły uznanie, a brawura często była nagradzana aplauzem kibiców. Był ulubieńcem publiczności.
W 1960 roku Tal dość łatwo pokonał Michaiła Botwinnika w meczu o mistrzostwo świata. Do rewanżu Botwinnik przygotował się niezwykle starannie, studiując styl gry Tala i równie łatwo odebrał mu tytuł. Na gorszy występ Tala w rewanżowym meczu prawdopodobnie decydujący wpływ miały jego problemy zdrowotne. Tal był słabego zdrowia, przewlekłe problemy z nerką były wielką przeszkodą w osiąganiu dobrych rezultatów. Niezmiennie prezentował jednak swoje pozytywne podejście do życia. Sławny jest jego komentarz do jednej ze swoich zwycięskich partii wkrótce po opuszczeniu szpitala: "grałem całkiem nieźle, jak na nieboszczyka".
Jednym z największych sukcesów Tala było zwycięstwo (wspólnie z Anatolijem Karpowem) w "Turnieju Gwiazd", rozegranym w 1979 roku w Montrealu, gdzie w wielkim stylu pozostawił w pokonanym polu całą ówczesną czołówkę szachową[2].
Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 stycznia 1980 r., z wynikiem 2705 punktów zajmował wówczas drugie miejsce na świecie za Anatolijem Karpowem)[3].
Nazywany często "Czarodziejem z Rygi" znany był z błyskotliwej gry i biegłości w taktycznych uderzeniach. Swojemu naturalnemu talentowi zawdzięczał zdobycie tytułu mistrza świata w wieku 23 lat. Był najmłodszym mistrzem świata z dotychczasowych, dopiero Garri Kasparow pobił jego rekord, sięgając po tytuł mając 22 lata.
Swój intuicyjny sposób gry Tal z powodzeniem przeciwstawiał pozycyjnemu stylowi opartemu na rzetelnym teoretycznym przygotowaniu, reprezentowanemu przez współczesnych mu arcymistrzów. Jego grę Wasilij Smysłow określił jako "sztuczki i nic więcej", jednak Tal wygrywał z najlepszymi. Swoimi niespodziewanymi poświęceniami doprowadzał do niewiarygodnie skomplikowanych pozycji, stwarzając przeciwnikom problemy nie do rozwiązania podczas partii. Nawet jeśli w późniejszych głębokich analizach okazywało się, że poświęcenie nie było poprawne, to jednak jego zdumiewające koncepcje budziły uznanie, a brawura często była nagradzana aplauzem kibiców. Był ulubieńcem publiczności.
W 1960 roku Tal dość łatwo pokonał Michaiła Botwinnika w meczu o mistrzostwo świata. Do rewanżu Botwinnik przygotował się niezwykle starannie, studiując styl gry Tala i równie łatwo odebrał mu tytuł. Na gorszy występ Tala w rewanżowym meczu prawdopodobnie decydujący wpływ miały jego problemy zdrowotne. Tal był słabego zdrowia, przewlekłe problemy z nerką były wielką przeszkodą w osiąganiu dobrych rezultatów. Niezmiennie prezentował jednak swoje pozytywne podejście do życia. Sławny jest jego komentarz do jednej ze swoich zwycięskich partii wkrótce po opuszczeniu szpitala: "grałem całkiem nieźle, jak na nieboszczyka".
Jednym z największych sukcesów Tala było zwycięstwo (wspólnie z Anatolijem Karpowem) w "Turnieju Gwiazd", rozegranym w 1979 roku w Montrealu, gdzie w wielkim stylu pozostawił w pokonanym polu całą ówczesną czołówkę szachową[2].
Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 stycznia 1980 r., z wynikiem 2705 punktów zajmował wówczas drugie miejsce na świecie za Anatolijem Karpowem)[3].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz