31 października minęła 106. rocznica urodzin Aleksandra Alechina.
Według rosyjskiego kalendarza, który obowiązywał do 1918 r., było to 19 pażdziernika. Oto niektóre fakty z życia Alechina:Ojciec Alechina stracił 15 milionów rubli grając w kasynie w Monte Carlo.Aleksander miał starszego brata Aleksieja (1888-1939) i starszą siostrę, Warwarę (1889-1944). Oboje grali w szachy. Aleksiej zremisował partię przeciwko Harry’emu Pillsburry’emu podczas jego wizyty w Moskwie.Zdrobniałym imieniem Aleksandra Alechina było Tisza.Aleksander nauczył się grać w szachy w wieku lat 7. Nie wolno mu było grać w szachy poza domem do 14. roku życia. Mógł grać w domu albo korespondencyjnie. W wieku lat 14. pozwolono mu w końcu wstąpić do Moskwiewskiego Klubu Szachowego.W wieku lat 16 wygrał Wszechrosyjskie Szachowe Mistrzostwa Amatorów, za co otrzymał puchar dotowany przez rosyjskiego cara. Był najmłodszym uczestnikiem mistrzostw.Alechin grał z Karpowem. W 1909 r. Alechin grał w turnieju w Sewastopolu i jednym z jego przeciwników był szachista o nazwiku Karpow.W 1912 r. w turniejowej partii pokonał ojca Wasilija Smysłowa.Alechin kilkakrotnie publikował i fałszował zapis gry, żeby pokazać błyskotliwą kombinację, która nie wydarzyła się w partii.W 1913 r. Alechin grał mecz przeciwko Edwardowi Laskerowi i wygrał 1 000 franków. Następnie został obrabowany z tych pieniędzy i musiał pożyczyć od Laskera pieniądze na powrót do domu.W wieku lat 21, w 1913 r. Alechin został ojcem nieślubnej córki, której matką była rosyjska baronówna.Alechin ukończył studia prawnicze, ale nigdy nie praktykował.W ciągu calego swojego życia Alechin skomponował tylko jeden problem szachowy, mat w trzech posunięciach.W czasie I Wojny Światowej Alechin został aresztowany przez Niemców, gdyż miał swoją fotografię w mundurze szkoły prawniczej, do której uczęszczał. Niemcy myśleli, że był oficerem rosyjskiej armii.Podczas I Wojny Światowej ojciec Alechina spędził ponad rok w niemieckim więzieniu.Podczas I Wojny Światowej Alechin pracował w Czerwonym Krzyżu na austriackim froncie jako szef karetki pogotowia. Dwukrotnie został ranny, czterokrotnie odznaczony, spędził kilka miesięcy w szitalu z powodu ran.Po I Wojnie Światowej Alechin pracował dla moskiewskiego kryminalnego oddziału śledczego jako przesłuchujący. Pomagał zagubionym w czasie wojny ludziom odnaleźć się.Alechin był członkiem komunistycznej partii (sekretarz komunistycznego działu edukacji) i pracował dla Białej Armii. Został aresztowany w Odessie jako szpieg i był skazany na rozstrzelanie. Niektóre źródła podają, że jego życie uratował Trocki. Inne źródła podają, że uciekł.Alechin wrócił do Moskwy w 1919 r. i pracował w filmowym studiu, studiując aktorstwo. Później pracował w wojskowym szpitalu, zaraził się tam tyfusem i omal nie umarł.Alechin był częścią brygady pracującej przy budowie kolei transsyberyjskiej.W 1920 r. Alechin wygrał mistrzostwo Moskwy, ale nie był wtedy mieszkańcem Moskwy, więc nie przyznano mu tytułu.Na początku 1920 r. Alechin ożenił się pierwszy raz. Jego żona, baronówna i wdowa po rosyjskim ziemianinie, była kilka lat starsza od niego. Rok poźniej poślubił inną kobietę (szwajcarską dziennikarkę, która była o 13 lat starsza od Alechina). Nie istnieje dokument o rozwodzie z jego pierwszą żoną.W 1920 r. ukazał się artykuł o tym, że Alechin został zabity przez bolszewików i że dokonano egzekucji w Odessie. Dobiero w lutym 1921 artykuły doniosły, że Alechin jest żywy i ma się dobrze.Alechin pracował jako tłumacz, gdyż mówił płynnie po francusku, niemiecku i angielsku.W październiku 1920 Alechin wygrał pierwsze szachowe mistrzostwa ZSRR. Był to ostatni turniej Alechina w Rosji. Wkrótce opuścił Rosję na dobre.Po opuszczeniu Rosji, żeby wjechać do Francji, musiał przyrzec, że nie będzie szerzył komunistycznej propagandy.Alechin nie napisał żadnej książki w języku rosyjskim.Pewnego razu Alechin poddał partię rzucając swojego króla na koniec sali. Mówiono też, że po przegranej partii szedł do hotelowego pokoju i rozwalał meble.Alechin rozwiódł się z drugą żoną, gdyż nie towarzyszyła mu na turniejach.Trzecia żona Alechina była od niego starsza o 8 lat. Była wdową po rosyjskim generale.Alechin nazywał siebie doktorem, ale nie ma ewidencji, że zrobił doktorat. Wstąpił do prawniczej szkoły Sorbony i napisał pracę o chińskim systemie więziennym.Alechin został francuskim obywatelem trzy dni przed wygraniem meczu o mistrzostwo świata przeciwko Capablance w 1927 r.Podczas szachowych mistrzostw świata w 1927 r., Alechinowi usunięto sześć zębów. Podczas niektórych partii meczu miał ból zębów.Alechin był czartym oficjalnym mistrzem świata po Steinitzu, Laskerze i Capablance.Podczas meczu w Buenos Aires w 1927 r. nie było widzów ani fotografów. Wszystkie partie były grane za zamkniętymi drzwiami.W 1927 r., po mistrzostwach świata, Alechin został uznany za „wroga Związku Radzieckiego”, gdy dokonał pewnych antybolszewickich oświadczeń. Jego nazwisko zostało usunięte do lat 50-tych, gdy uznano go za jednego z założycieli Radzieckiej Szkoły Szachów.W latach 1927-1936 Alechin odmawiał udziału w turniejach, na które był zapraszany Capablanka. Gdy wreszcie spotkali się w Nottingham w 1936 r., Capablanca pokonał Alechina. Capablanca wygrał ten turniej, a Alechin zajął szóste miejsce.W 1929 r. Alechin był korespondentem New York Times.Alechin stracił cały swój majątek w krachu giełdowym w październiku 1929.Pierwszy 100 % wynik Alechin osiągnął na III Olimpiadzie Szachowej w Hamburgu 1930, grając na pierwszej szachownicy i wygrywając wszystkie 9 partii. Był to też pierwszy 100 % wynik na olimpiadzie.Po mistrzostwach świata w 1927 r. Alechin nie przegrał żadnej partii turniejowej do lipca 1931, gdy przegrał partię na IV Olimpiadzie Szachowej w Pradze.W 1933 r. Alechin ustanowił nowy rekord świata, grając symultanę na ślepo przeciwko 32 ludziom w czasie World’s Fair w Chicago. Wygrał 19 partii, zremisował 9 i przegrał 4 po 14 godzinach gry.Alechin spotkał swoją czwartą żonę, Grace Wishart, podczas szachowego turnieju w Tokio. Wygrała ona mniejszy turniej i nagrodą była książka z autografem Alechina. Była to owdowiała Żydówka o 16 lat starsza niż Alechin. Alechin rozwiódł się z trzecią żoną w marcu 1934 i poślubił czwartą żonę kilka dni później na Francuskiej Riwierze.Alechin był honorowym pułkownikiem meksykańskiej armii i został wyznaczony jako szachowy instruktur meksykańskiej armii.Czwarta żona Alechina grała w mistrzostwach kobiet Francji i w Hastings, zajmując trzecie miejsce w turnieju bocznym. Grała w kilku turniejach z Alechinem, ale w innych sekcjach. Wygrała mistrzostwo Paryża.Alechin miał co najmniej 6 kotów. Jego faworytem był pers o imieniu „Chess”.Sekundantem Alechina w meczu o mistrzostwo świata 1935 przeciwko Euwe’mu był holenderski Żyd Salo Landau. Alechin prawdopodobnie przegrał z powodu nadużywania alkoholu. Przygotowując się do meczu rewanżowego, całkowicie porzucił alkohol, kawę i palenie. Pił jedynie mleko. Zdobył ponownie tytuł w 1937 r.W ostatnim dniu meczu z Euwe’m w 1935 r. pojawił się we fraku. Gdy przegrał pierwszy mecz, powiedział: „Niech żyje nowy mistrz świata”.Alechin był pierwszym mistrzem świata, który stracił tytuł, a następnie odzyskał go w rewanżowym meczu.Podczas turnieju AVRO 1938 w Holandii, Alechin, pierwszy raz w życiu, zajął miejsce przed Capablanką.W 1939 r. Alechin był kapitanem francuskiej drużyna na Olimpiadzie Szachowej w Buenos Aires. Gdy wybuchła II Wojna Światowa, Alechin nie pozwolił swojej drużynie grać z Niemcami.W czasie II Wojny Światowej Alechin wrócił do Francji, żeby wstąpić do armii francuskiej. Mógł wyjechać do USA ze swoją urodzoną w USA żoną, ale odmówił. Wrócił do Francji w lutym 1940 i został zaciągnięty do armii jako oficer. Następnie przeniesiono go pracy umysłowej i został tłumaczem.Ocenia się, że Alechin rozegrał ponad 50 tysięcy partii w swoim życiu.Żona Alechina sprzedała ich dom we Francji amerykańskiej ambasadzie w czasie II Wojny Światowej.W czasie II Wojny Światowej Alechin napisał sześć antysemityckich artykułów, które zostały opublikowane we Francji, Niemczech i Holandii. Starał się o amerykańską wizę, ale odmówiono mu z powodu tych antysemityckich artykułów.W 1942 r. Alechin wygrał turniej w Pradze, który był sponsorowany przez niemiecki nazistowski związek młodzieży.W grudniu 1942 Alechin zachorował na płonicę w Pradze i niewiele brakowało, żeby umarł. Leczono go w tym samym szpitalu, w którym umarł Richard Reti na płonicę w 1929 r.W czasie II Wojny Światowej Alechin powiedział, że grał w szachy, żeby czymś się zająć i żeby przestać rozmyślać i rozpamiętywać. Miał depresję i próbował raz popełnić samobójstwo. W sierpniu 1943 jego żona napisała do niego, że nie chce mieć z nim nic wspólnego.Alechin grał w tenisa, żeby zrelaksować się.Po II Wojnie Światowej Alechin został zaproszono na turniej w Londynie, ale przeciwko zaproszeniu protestowali Amerykanie Reuben Fine i Arnold Denker. Amerykańska Szachowa Federacja odmówiła wzięcia udziału w jakimkolwiek turnieju, w którym by grał Alechin. Londyński turniej wygrał amerykański szachista Herman Steiner, który by nie grał, gdyby był tam Alechin.Przed śmiercią Alechin pracował nad zbiorem partii Capablanki.Gdy Alechin umarł, czytał antynazistowską powieść Wybrane Rasy Margaret Sother.Ciało Alechina było przez 3 tygodnie w trupiarni w Lizbonie i nikt po nie się nie zgłaszał. Portugalska Federacja Szachowa w końcu pochowała go. Na pogrzebie było kilka osób.Czerwcowe wydanie Chess z 1946 r. twierdziło, że Alechin pił ¾ litra brandy dziennie.Ciało Alechina zostało przeniesione z Estoril, Portugalia do Paryża, Francja, w 1956 r. Daty urodzin i śmierci na nagrobku są nieprawidłowe.Alechin był mistrzem świata przez 17 lat i grał w 5 meczach o mistrzostwo świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz